Matka Nadzieja

                      Oto moje subiektywne zestawienie rzeczy, które mnie irytują w byciu niepłodną. Jakby problem sam w sobie był zbyt mało problematyczny… 1. Niepłodność- ta niepłodność, nie ten niepłodność, ani to niepłodność. Jak zawsze, porażka ma jedną matkę! Nie wiem, czy jest choć jedna osoba z mojego kręgu, wiedząca o tym, że bezskutecznie staramy się tyle czasu, żeby nie pomyślała sobie, że przyczyna MUSI leżeć po mojej stronie! Problemy z S.? W życiu. To ze mną jest problem! Przykłady? Jak gadałam z ciotką mojego S., że idziemy się badać itd. to co? Oczywiście, że pewnie jakieś hormony dostanę. W dupie miała informację, że są problemy z małżonem. Jak nic Magda dostaniesz hormony, jak nic!!! To samo tyczy się lekarzy (wspomniana już historia o andrologu). Jeśli kogoś nie uświadomię, że wyniki mojego męża nie są idealne, to pytanie co Tobie dolega, prędzej czy później pada… KURTYNA! 2. Lekarze- wcześniejsza historia z andrologiem + moje „akc

Od kiedy tylko pamiętam uwielbiam robić plany… Gdy poznałam mojego S., po kilku dniach chodzenia wiedziałam, że to TEN. Gdy stuknęło Nam 6 miesięcy bycia razem byłam na 1000% przekonana, że ten związek skończy się ślubem. Na wszystko miałam plan związany z Nami. Najpierw planowałam ślub i wesele, potem kupno działki pod Warszawą pod Nasz wymarzony dom. Od 1,5 roku mam wybrany projekt domu, mimo że do budowy jeszcze daleko. W głowie mam już wygląd jadalni, salonu czy kuchni-taka już jestem. Z projektem DZIECKO było podobnie. Nie chciałam od razu po ślubie go mieć. Gdy się pobieraliśmy mieliśmy 24 lata. Małżon chciał dziecka już zaraz po ślubie, ale ja miałam inny plan... Gdy się dogadaliśmy w tej kwestii, stanęło na planie pt. 26 lat zachodzę-27 rodzę. Nie chciałam mieć dziecka od razu, a teraz zadaję sobie pytanie, czy w ogóle kiedykolwiek będziemy je mieli. Dobry rok przed pierwszym „staraniem się” miałam wybrane już mebelki, wózek, fotelik czy rodzaje i kolorystykę ubranek mojego ma

Cześć, jestem Matka Nadzieja i mam problem. Jest nim jędza-niepłodność. Pomysł z założeniem bloga wpadł mi do głowy raptem jakieś 4 tygodnie temu, mimo, iż z tą zołzą-niepłodnością mi niestety po drodze od ponad 2 lat. A dokładnie 2 lat, 5 miesięcy, 3 tygodni i (plus-minus) 2 dni. Nazwa bloga wynika z mojej wielkiej nadziei, że w końcu zostanę mamą. Mimo licznych stanów obniżenia poziomu pozytywnego nastroju, tysiąca razy tracenia nadziei i hektolitrów wylanych łez, ciągle mam nadzieję, że jednak mamą zostanę. Czas pokaże… Tymczasem zaczynam walkę z niepłodnością „na noże” i baaaaardzo serio, i liczę, że ją wygram. Blog jest dla mnie rodzajem pamiętnika/terapii. Może zajrzy tu ktoś, kto ma ten sam problem. Nie chcę już po raz n-ty obarczać tym tematem męża, rodziny czy przyjaciół, bo ile w końcu można o tym gadać(!). Stąd pomysł na stworzenie w Internecie swojego miejsca. Chcę, aby to miejsce było odskocznią dla mnie i dla innych, miejscem gdzie będziemy mogły/mogli ponarzekać sob